zaterdag 24 november 2012

PAY ATTENTION

PAY ATTENTION is de dwingende titel van de eerste EP van Démira Jansen, die gisteren werd gereleased in de Dolle Graaf in s-Heerenberg. De titel lijkt mij juist gekozen want we hebben hier te maken met de jonge winnares van de High School Music Competition, die zeker niet aan uw aandacht mag ontsnappen.

Vanuit de Popunie stapten we daarom in de auto om richting het oosten af te reizen. Zelf was ik nog nooit in s-Heerenberg geweest, dus zo zie je maar weer waar muziek toe kan leiden. We maakten nog een kleine d-tour om bij InEar in Aalten voor mijn collega even oordoppen te laten aanmeten, niet dat deze nodig zouden zijn voor het optreden van Démira, (eigenlijk heb je doorgaans vooral oordoppen nodig om je te beschermen tegen slechte geluidstechnici) maar we waren toch in de buurt.

Ik had de eer om de avond namens de Popunie te mogen openen in de Dolle Graaf, met het overhandigen van de eerste EP aan Démira. Na het publiek hierbij nog even te wijzen op het feit dat over tien jaar zou blijken of ze mogelijk getuigen zijn geweest van een historisch moment, werden de eerste nummers ingezet. Démira had haar set opgedeeld in drie blokken van 20 minuten, waarbij regelmatig gastmuzikanten aanschoven. Zo zag ik de Man in Black in levenden lijve verschijnen en passeerden er ook nog twee mooie duetten met Sam Bakker, frontman van Close Up en tevens een winnaar van de High School Music Competition. De trip naar Noorwegen met Stage Europe Network had niet alleen een mooi nieuw nummer opgeleverd, als ode aan haar moeder, maar tevens een vriendschap tussen haar en de band Close Up. Kijk dat zie ik natuurlijk graag. Noorwegen had al eerder High School Music Competition winnaar Kapthijn & Mitss geïnspireerd tot hun nummer Bunad, nu dus ook Démira met haar Star above Norway ….wat zou Close Up nog gaan doen?

Terug naar het stampvolle café in s-Heerenberg waar Démira de sterren van de hemel speelt en waar het ene pareltje naar het andere passeert. Een singer/ songwriter komt het best tot zijn of haar recht in een zaal die aandachtig luistert, een deel van het publiek neemt echter van de gelegenheid gebruik om ditjes en datjes uit te wisselen. Ik zou heel hard willen roepen PAY ATTENTION, maar dat doe ik niet want ik sta aandachtig te luisteren.

Benieuwd naar de EP van Démira? Plaats hier je comment en vertel me waarom we jou er één gaan toesturen…

maandag 8 oktober 2012

WE ZIJN WEER THUIS

Na een korte of nog kortere nachtrust verzamelen we om 10.15 uur in de lobby van het hotel voor vertrek. Er zijn altijd mensen die dit tot een spannend moment weten te maken en er domweg niet zijn op het herhaaldelijk en duidelijk afgesproken moment. Op de mobiel wordt niet gereageerd en op de deur bonzen helpt ook al niet. Terwijl ik met de Noorse organisatie al in onderhandeling ben over het hier houden van een jonge muzikant van Nederlandse origine, komt er een slaperige drummer met nog een verse kussenafdruk op zijn gezicht aan wandelen. De trein zouden we niet missen, hij zijn ontbijt wel. Op het vliegveld is dit keer geen staking, zoals de laatste keer met Fexet en loopt alles soepel. Terwijl op de heenweg het keyboard door de KLM te groot werd bevonden en er 75,- extra moest worden betaald, schijnt dit voor de KLM in Noorwegen geen enkel probleem te zijn. Op zich hoor je mij hier natuurlijk niet over klagen….maar vreemd is het wel! Er wordt weer een pilletje tegen vliegangst geslikt en we zijn ready for take-off. Net als bij de Kreatones naar Frankrijk, blijkt het pilletje op de terugreis een veel grotere impact te hebben en bij aankomst op Schiphol nog verre van uitgewerkt. De 15 jarige Démira loopt dan ook zo stoned als een garnaal richting het ontvangstcomité bestaande uit familie……. Ik haast me om uit te leggen dat dit niet het gevolg is van een week Noorwegen, maar slecht van een ‘onschuldig’ pilletje tegen vliegangst.

zondag 7 oktober 2012

LAATSTE DAG ALWEER

Alweer de laatste dag voordat we vertrekken. De laatste twee gemixte bands gaan de studio in, de laatste Noorse inkopen worden gedaan en er wordt voor de laatste keer deze week opgetreden. Maar voor het zover is bezoeken we opnieuw het Streets of Fire festival en belanden we in een breakdance battle, waar tijdens de finale Afrika Bambaataa een dj-set verzorgt. De pionier van de hiphop is er niet jonger op geworden en zijn show niet dynamischer, ik overweeg dan ook hem maar direct te boeken voor  RolatorRock. Dezelfde avond zou hij nog een live set doen, ik kijk er naar uit. In de tussentijd spelen alle bands een set van 20 minuten in G60. Bij gebrek aan, beland ik achter de lichttafel en de laatste keer dat ik hier achter stond was deze nog niet digitaal…..dus het is even zoeken naar de juiste lichtknop. Het geheel mond uit in een leuk afscheidsconcert met veel bedankjes en tot ziensjes.  Na afloop dan nog even met z’n allen naar de show van Afrika Bambaataa, die helaas weer een dj-set ten gehore brengt, die zeker charme heeft door zijn van soul en funk doorspekte hiphop, maar niet is wat ik en anderen hadden verwacht. De zaal loopt langzaam leeg en wij keren terug naar de lobby van het hotel, zwaaien de Fransen uit om 3 uur ’s nachts en gaan al dan niet richting ons bed.
 
Voor de liefhebber en de niet kenner hier Leftfield; Africa Bambaataa

zaterdag 6 oktober 2012

MIXED

 
Een deel van de gemixte bands is vandaag de studio in geweest om hun song op te nemen. Morgen volgen er nog twee. Allen hebben ze een fotoshoot gehad met de gemixte band. Overdag hebben we met de zes organisaties het wel en wee besproken van het Stage Europe Network en naar de toekomst geblikt. Close Up heeft nog de laatste hand gelegd aan de clip opnames en de dag werd afgesloten met een bezoek aan het Streets of Fire festival. Onze gastheer had ons hier om 20.00 uur al naar toe gelokt terwijl de Noorse helden van Karpe Diem pas om 21.30 uur bleken te beginnen. Als ik ergens op moet wachten, dan moet het uiteindelijk wel het wachten waard zijn. Het toestromende publiek deed mij vermoeden dat dit wel eens niet het geval zou kunnen zijn. Na de eerste paar noten wist ik al dat deze mainstream hiphop achtige pop niet aan mij besteed was. Toen de bassen ook nog loeihard door mijn lichaam bonkten en mijn neusvleugels spontaan deden trilden, hield ik het snel voor gezien. Want je oren laten verpesten  is één ding, maar dan ook nog door slechte muziek is toch wel het laatste wat je wilt. Volgens de theorie van de Rockacademie, zo mocht ik vernemen, is alles underground waar een klein publiek voor is. Aangezien niemand in Nederland deze Noorse hippoppers  kent, zou het daarmee voor ons underground muziek zijn. Ik vond het een onwaarschijnlijke theorie, maar het idee sprak me wel aan…. Ik moest helaas nog wat blijven rondhangen, aangezien iedereen onder de 18 onder begeleiding van een nuchtere volwassen moest zijn. Bij de ingang hadden ze me nog even nadrukkelijke gewezen op dit laatste detail. Om 23.00 uur heb ik de laatst overgebleven Nederlander op dit feest, die ook nog eens minderjarige was toch maar richting uitgang begeleid....want het moet natuurlijk ook nog een beetje leuk blijven voor mij.

vrijdag 5 oktober 2012

STREETS OF FIRE

Het leek gisteren zo’n rustige dag te worden, maar voor ik het ontbijt bereikt had in een nabijgelegen gebouw, ging het brandalarm al af van het oefenruimte complex, en vond ik Close Up buiten op straat wachtend. Terwijl de gemixte bands verder aan hun bio en song sleutelde had Close Up een deel van de dag gereserveerd voor de opnames van hun clip en dat begon dus al vroeg in de ochtend met het slepen van apparatuur uit de oefenruimtes, althans zodra het  sein veilig werd gegeven.  De band begaf zich vervolgens met alle apparatuur richting het dak van een nabijgelegen pand, waar de grootse spanning de dreigende wolken opleverde. In de avond belanden we bij een open mic van het Streets of Fire festival, waar ons programma een beetje kunstmatig  mee verbonden lijkt te (moeten) zijn. Het betreft een festival rond Urban Culture met hiphop, breakdance en graffiti….. op zich had ik dan nog wel wat beter aansluitende acts kunnen overvliegen.  De opruiende naam van het festival, strookt overigens in het geheel niet met het lieftallige publiek wat aanwezig is in het rook- en alcoholvrije zaaltje. Misschien moet je in een dorpse setting als Drammen ook geen festival rond Urban Culture willen organiseren? Na de open mic stroomt het zaaltje leeg en brengen de gemixte bands hun nieuwe song ten gehore. Ook dit keer zijn een deel van de songs echt spannender dan het materiaal van een aantal oorspronkelijke bands. Het is laat als we het zaaltje verlaten en teruggekomen in het hotel.  Gelukkig zijn er twee heren van Close Up die nog net voor het slapen gaan weten te melden dat ze hun jas kwijt zijn en dus een identiteitskaart….anders was het toch nog een hele rustige dag geworden.


Vroeg in de ochtend blijken de jassen getraceerd en begeef ik mij naar het ontbijt. Ik heb net een hap van mijn muesli genomen als het brandalarm af gaat en ik binnen no time weer op straat sta. Zouden die brandoefeningen soms een onderdeel van het Streets of Fire festival zijn……

donderdag 4 oktober 2012

REGENACHTIGE DAG

Een regenachtige vrije ochtend voor de bands en ik verwacht dan ook alleen te verschijnen op het verlate ontbijt van 10.00 uur, maar niets is minder waar. Voor Close Up is het ontbijt de start voor overleg met Tom Atle Bordevik die een clip met ze gaat maken hier in Drammen, nog als onderdeel van het prijzenpakket van de High School Music Competition.  Ze regelen een suite in het hotel voor de eerste opnames. Tegen de lunch zie ik overal in het hotel veertjes liggen, die terug te leiden zijn naar die bewuste suite. De clipmaker schuift even later voorbij met een stofzuiger…..ik begin al een beetje een beeld te vormen van de clip en de staat waarin de hotelkamer zich bevindt. 


De middag wordt doorgebracht in de gemixte bands en afgesloten met een workshop facebook, die ik bij naderinzien ook had kunnen geven, wat zoveel betekend als dat er niets nieuws verteld werd. De ingeplande goeroe op dit gebied, was op het laatste moment toch niet beschikbaar en vervangen voor…tja. 

Ik ben inmiddels al met redelijk wat jonge muzikanten op pad geweest, maar dit is de eerste keer dat ik ze in de avonduren studerend aantref. Althans zo lijkt het….

woensdag 3 oktober 2012

ANYPLACE ANYWHERE ANYTIME

Zoals altijd bij uitwisselingsprojecten moeten de landen zich presenteren, wat meestal uitmond in een aaneenschakeling  van clichés. De Noren hadden hier een draai aan gegeven door de opdracht te verstrekken dat niet het eigen land, maar dat van een andere band gepresenteerd moest worden. Vanzelfsprekend zorgt dit niet voor minder clichés, slechts voor andere. Close Up en Démira waren hier enthousiast mee aan de slag gegaan. Een halve week voor de uitwisseling wordt er door de Noren besloten om het toch anders te doen en wordt iedereen weer verwacht zijn eigen land te presenteren…. ik besluit het te laten zoals het is met als gevolg een fijne cover van de cover van het nummer Irgendwie, irgendwo, irgendwann van Nena door Close Up en Démira, enkele opmerkingen over het Octoberfest en die Mannschaft, geserveerd met drop en stroopwafels….die prima samen blijken te gaan.

dinsdag 2 oktober 2012

BUDDY's

Gisteren zijn alle muzikanten opgedeeld in nieuwe land-gemixte-bands en begonnen met het maken van een nieuwe song, die aan het eind van de week wordt opgenomen in de studio en live ten uitvoering wordt gebracht. Maar uiteindelijk spelen ze toch allemaal het liefst hun eigen set op een buitenlands podium en dat kon gisterenavond in Buddy’s; een lokaal muziekcafé. Close Up heeft al de hele dag een issue met de adapter van het keyboard en op het podium blijkt deze plots te ontbreken. Een op de spot geregelde adapter begeeft het vervolgens…het moet blijkbaar een optreden worden zonder keyboard…en dat verliep uiteindelijk prima en de jongens laten een goede indruk achter.  Démira brengt mij, na het kerk evenement, weer geestelijk in evenwicht met haar luchtig verpakte liedjes over moord en doodslag. Kortom…een leuke avond waarop iedereen even van zich kon laten horen en  een indruk kon krijgen van alle andere aanwezige jonge muzikanten.  Nu weer lekker verder in de gemixte bands....

maandag 1 oktober 2012

SACRED MUSIC FESTIVAL

Ongewild beland ik de laatste tijd in kerken. Zo had ik afgelopen week een Kunstbende vergadering in een kerkgebouw in Utrecht en werd gisteren de geplande film This is Spinal Tap ingewisseld voor het slotoptreden van het Sacred Music Festival, dat plaatsvond in….een kerk. Hoewel die activiteiten niet direct religieus van aard zijn, sijpelt er altijd toch iets van door. Zo werd ik in Utrecht op het toilet geconfronteerd met de slogan Ik denk dus ik geloof, waar ik even over na moest denken maar het toch niet geloof. En nu dan hier in Noorwegen, waar een keur aan spirituele / religieuze acts uit alle werelddelen voorbijtrekt met tussendoor boodschappen over vrede, respect, het licht in je hart….en ja dan toch God. Hoewel de vreemdheid in de muziek me wel aansprak, bleef de boodschap toch een beetje wringen.  Na een dag reizen was het eigenlijk toch meer een surrealistische ervaring om in een oude kerk, door kaarsen verlicht, met de meeste vreemde muziek te belanden, dan een religieuze.  De bandleden van Close Up vroegen me pas naar een half uur hoe lang het zou gaan duren. Ik vroeg me  ondertussen onbewust af hoe het ook al weer zat met die death metalbands uit Noorwegen die kerken in brand staken….

Ps. Kerken zijn blijkbaar in, want GPZH finalist The Yes Please doet zelfs een kerkentour.

zondag 30 september 2012

VLIEGEN

Toen de Fast Flyers veranderde van bandsamenstelling en een nieuw bandlid niet zo van vliegen bleek te houden, werd het Close Up. Ook Démira houdt niet zo van vliegen, maar ja het alternatief naar Noorwegen is nou eenmaal te tijdrovend. Tijdens de vlucht zit ik dan ook tussen twee jonge muzikanten die vliegangst hebben. Sinds mijn trip met de Kreatones naar Frankrijk, weet ik dat het zeker iets is om erg serieus te nemen.  Ik informeer dus even de stewardessen. Beide worden vervolgens uitgenodigd om even in de cockpit te komen kijken en blijkbaar werkt dit geruststellend, want de vlucht gaat ze goed af. Ik denk dat mij het tegenovergestelde zou overkomen als ik een blik in de cockpit zou mogen werpen…. We zijn in Noorwegen in navolging van HSMC finalisten Death Letters, Kapthijn en Fexet.